Pissebedden zijn geen insecten, zoals men vaak denkt. Pissebedden zijn kreeftachtigen (Crustacea). Ze behoren tot de suborde Oniscidea van de orde Isopoda. Insecten hebben zes poten. Pissebedden daarentegen hebben zeven paar poten welke min of meer gelijkgevormd zijn. Hieraan danken ze ook hun naam Isopoda. Isos betekent gelijk en podus betekent poot. Vrij vertaald betekent Isopoda dus ’gelijkpoot’.
Van oorsprong zijn pissebedden zeedieren. Een aantal hebben zich geëvolueerd tot landpissebedden. Ze zijn, met andere woorden, aan land gekomen. Ze scharrelden al rond in de tijd van de dinosaurussen! In 2020 is in Nederland, in een steengroeve in Winterswijk, een fossiel van een pissebed ontdekt die 247 tot 242 miljoen jaar oud is en in zee leefde. Dit is het oudste pissebedfossiel dat in Nederland gevonden is en heeft de naam Gelrincola winterswijkensis gekregen.
Met wereldwijd ongeveer 900 soorten, zijn landpissebedden een relatief kleine groep ongewervelden. Ze komen over de hele wereld voor en in verschillende biotopen, zoals stranden, grotten, regenwouden, tuinen en zelfs gebouwen. Het is een echte cultuurvolger. Overal waar mensen zijn en wonen, zijn pissebedden en op deze manier hebben ze zich kunnen verspreiden over de wereld. Door de mens te “volgen”. Neem bijvoorbeeld de Ruwe Pissebed (Porcellio scaber). Deze komt van oorsprong uit Europa maar is nu tot in Nieuw-Zeeland te vinden.
Ze verschillen sterk in kleur, afmeting en habitat.
In Nederland zijn pissebedden één van de meest voorkomende soorten bodemdieren en kunnen op veel verschillende plaatsen worden gevonden. In tuinen, parken, bossen, duinen, oevers, kassen en in kelders. In elke willekeurige tuin vind je pissebedden en vaak ook meer dan één soort.
Pissebedden zijn niet gevaarlijk. Pissebedden bijten en steken niet en kunnen niet springen. Ze kunnen wel klimmen, bijvoorbeeld in bomen of tegen muren omhoog, maar kunnen niet tegen glas of andere gladde oppervlakten omhoog kruipen.